نقش شخم حفاظتی بر پایداری خاکدانه‏ها و کاهش فرسایش پذیری خاک درشرایط دیم
کد مقاله : 1071-SCWMWR (R1)
نویسندگان
مسیب حشمتی *1، محمد قیطوری2، ایرج یاوری3، حمید رضا پیروان4، یحیی پرویزی5
1بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه
2پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری- تهران- ایران
3معاونت موسسه تحقیقات دیم سرارود، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
4رییس گروه پژوهشی مهندسی حفاظت آب و خاک
5دانشیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
چکیده مقاله
در غالب دیمزارهای ایران شخم با گاوآهن برگردان‏دار و در جهت شیب دامنه انجام می‏گیردکه بدترین نوع شخم است. این روند پیامدهای زیانباری دارد که مهمترین آنها تشدید انتشار کربن آلی، کاهش عملکرد محصول، آسیب به خاکدانه‏های مفید و تشدید فرسایش‏پذیری خاک است. هدف از اجرای این پروژه بررسی اثرات چهار روش شخم بر پایداری خاکدانه‏ها و فرسایش‏ پذیری خاک بودکه در قالب طرح آزمایشی اسپلیت اسپلیت پلات بر پایه کرت‏های کامل تصادفی با چهار تیمار اصلی و سه تیمار فرعی در تناوب گندم و نخود دیم به‏مدت چهار سال در ایستگاه سرارود (معاونت موسسه تحقیقات دیم) انجام یافت. نمونه‏برداری سالانه از خاک (عمق 10 تا 20 سانتی‏متر) انجام و توزیع اندازه خاکدانه‏ها در آزمایشگاه انجام یافت. همچنین وضعیت فرسایش‏پذیری خاک نیز محاسبه شد. نتایج حاصله نشان داد که تیمارهای شخم حفاظتی موجب افزایش معنی‏دار خاکدانه‏های درشت خاک (با قطر بزرگتر از 1 میلی‏متر) شدند. تیمارهای فرعی یک سوم و دوسوم درصد بقایای گیاهی نیز تاثیر مثبت و معنی‏داری بر روی متغیرهای مورد اندازه‏گیری داشتند و بطورکلی بیشترین نقش را خاکورز مستقیم با دوسوم درصد بقایا داشت. همچنین این شرایط منجر به کاهش قابل توجه فرسایش‏پذیری خاک گردید. در نهایت با توجه به‏اینکه بخشی از بقایای گیاهی گندم (کلش) برای تعلیف دام جمع‏آوری می‏گردد، باقی گذاشتن یک سوم درصد بقایا به همراه کشت مستقیم به‏عنوان گزینه مناسب و قابل اجرا برای حفظ کیفیت خاک و پایداری محیط‏زیست است.
کلیدواژه ها
بقایای گیاهی، خاکدانه‏های درشت، شخم چیزل، خاکورز مرکب، کشت مستقیم
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی